Агони Пранга

Verse 1:
Yanıma doğru gel, uzakta durma sahi
Bugün kalenderim yüreksizin yüreklisinden
Yanıma doğru gel uzakta durma sahi
Günün demindeyim yürekliyim yüreksizinden

Bu beste gözlerimde kan,
Ciğerlerimde katran, masamda hüsran
Bu beste cehennemde yan diye (yan diye)
Yanıma doğru gel de ısrar etmem “kal” diye

Dilimden düşenler bu yürek sayesinde
Gözümden düşenlerde tıpkı böyle
Bu Rabb’imin bir imtihanı biliyorum
Derdi verdi sonra sabrı verdi peşine

İçimde bir çocuk var halâ yaşıyor olmalı
Kör bir kurşun kaderim oldu hayattan kopmadım
Annem “haylaz oğlum” derdi bende kızmadım
Huzur bir kez duvarlarımdan içeri doğru sızmadı

Nakarat:
Mutluluk denen o duygu ellerimde pranga
Ona ulaşmam gerekliydi zincirlerimi kır amca
Zafer bu dünyanın ödülü bence,
Kazandığını sandılar bu kalbi defalarca kırınca



Bakınca gördüğüm suratlar artık eskimiş,
“Karakter” denen o meyve zamanla ekşimiş
Be sahiden girmem bu bahçeye
Yemem bir meyve daha haramdır nefsime

Verse 2:
Kalandır geriye dert, yalandır ömüre biçilen bir süre
Hayattan habersizce yaşamışım ben bir süre
Uyandım vakit gelince
“Uyan” diyen nefesler hissedince ensemde

Kirinden arındım sokakların nihayetinde,
Artık herşey ellerimde benim kontrolümde
Hain olmasın bir insan hayat tatilinde
Ben ne insanoğlu gördüm oturdumda katiliyle

Gözümden düşen parça yerine gelmez
Yüzünden çıkanlarda iflah olmaz
Annem her zaman diyordu “oğlum değmez”
Oysa hiçbir kurşun adres sormaz

Yürekten yazan şairler, yalan söylemez
Yazdıklarımı yürekten duyanlar anlam sormaz
Mutlu bir günün hayali fazla sürmez
Zamanı geldiğinde gülerim elbet son kez

Nakarat x2:
Mutluluk denen o duygu ellerimde pranga
Ona ulaşmam gerekliydi zincirlerimi kır amca
Zafer bu dünyanın ödülü bence,
Kazandığını sandılar bu kalbi defalarca kırınca

Bakınca gördüğüm suratlar artık eskimiş,
“Karakter” denen o meyve zamanla ekşimiş
Be sahiden girmem bu bahçeye
Yemem bir meyve daha haramdır nefsime