Агони Сон 35 Лирамды

Kaydı avuçlarımdan mutluluk sebeblerim kum oldu.
Ben karanlığın kahramanı,ışıklarına vuruldum
Yitirdiğim her saniye umudumdu,
Benim her doğum günüm genelde intihara kuruldu

Sonunda içmekten yoruldum ve düştüm.
Herkes kendi payını içti zehirler bölüştük
Kalbimiz atıyor ama beyinler ölmüştü
Farklı muhitlerde dolaşırken eve dönmek güçtü

Son 35 liramdı lanet ettim içtim
Hayatın bütün kahpeliğine lanet ettim içtim
Son 35 liramdı bu gün aç karnıma içtim
Şansıma küfrettim şuursuzca içtim

Ağlatıyor bi taraftan,bi taraftan güldürüp
Düşündüm de furkan mutlu pazar günü gördü mü?
Akıllarda karmaşadır kaza gibi öldüğüm
Hiç olmadı mı uykudayken cenazeni gördüğün?

Zamansız yakalandım kalabalığına
Bu gün küstü kollarım sımsıkı saramadığıma
Artık kesin sonuç getirdim;
Yarasın diye kaldırılan kadehlerin hiç bi boka yaramadığına!

Bunu bu gün anlayabildim doldu kızıl gözlerim
Gönlümün tozlu mapusunda yattı bütün sözlerim.
Son 35 liram gibiydi gülümseyen gözleri..
Nerde 35 plaka görsem seni özlerim.

Bu hayat fazlasıyla sıktırıyor dişlerimi
Ağır yakarışlar parçalıyor ses telimi
Bakışlarımdan anlıyor dikik dökük hislerimi
Bana beni soranlara direkt seni gösteririm..