Арсыз Бела феат Левент Карабаcак-Ёруёлар

Kafam da patlar yine sessizliğin sesi
Sokakta kavgam gibi yalnızlığım benim
Her gün aynı sahnenin tam ortasındayız yine
Ruhsatı yok hayallerin umut burda pandemi

Gencecik çocukların hayallerini çaldınız
Ateşler düşürdünüz korkular saldınız
Adalet bu muydu yazık az verip çok aldınız
Bir yudum su isteyenleri ateşte yaktınız

Ayrılmadı masumlar diğerlerinden
Tanıyoruz tüm haksızları ciğerlerinden
Fakir kışın yaktı kömür emekleriyle
Ver Allahım ver çileyi giden ömürlerinden

Soruyolar herkesten beni
Yoruyolar en baştan beri
Koruyamadık gelip aldılar
Yana yana tükenen hayalleri

Bunun adı dert bunun adı yara
Kapanıyoruz yine odalara
Bir düştüm çağırdım herkesi
Dediler tek başına çabala

Dengemizle oynadılar delirdik en sonunda
Yaktılar bi mahalleyi en başından en sonuna
Çekilmiş herkes evine çıkın konuşun artık
Kaçırdık son otobüsü yanmış gecekondular

Normal değil hiç kimse kuytu da bir çok olay
Bir düşmeni bekliyorlar aç gözlü timsahlar
Aç gözünü şimdi uyan kaybolmuş yarınlar
Bir adım atsak sırtımızda bıçak alçaklar

Hayat bizi tanıştırdı sokaklara dönücez
Kim dost kim düşmanmış o zaman görücez
Belki arabesk yaşadık arabesk söylüycez
Müslüm baba kalbimizde ferdiyle ölücez

Soruyolar herkesten beni
Yoruyolar en baştan beri
Koruyamadık gelip aldılar
Yana yana tükenen hayalleri

Bunun adı dert bunun adı yara
Kapanıyoruz yine odalara
Bir düştüm çağırdım herkesi
Dediler tek başına çabala