Cем Адриан Ыне ми Ёл (феат Сена Шенер)

Kurumuş çiçekleri sulayan biri var

Hala... Hala...



Yıkanmış sokaklarda ayak izleri arıyor

Hala... Hala...



Yanmış fotoğraflar çerçevelerde

Hala... Hala...



Siyah kağıtlara siyah mektuplar yazıyor

Hala... Hala...



İnandım desem, yanıldım desem...

Düştüm desem, Kalktım desem...

Kırıldım desem, TUZ BUZ desem...

Kalbim desem...

Kalbim...



YİNE Mİ YOL... YİNE Mİ SON...

Kırık, dökük, delik, deşik o yorgun kalbime...



YİNE Mİ YOL... YİNE Mİ SON...

Yitik, bitik, sökük, dikik, yaralı kalbim...



Herkes nasıl yalnız

Kırgın ve inançsız

Karşımda karanlık

Hep yine mi yol, yine mi yol...



Bir filmin sonunda

Yanlış bir oyunda

Çıkmaz bir sokakta

Hep yine mi yol, Yine mi yol...



Sesimi kimse duymuyor

Hiç kimse kurtaramıyor

Uçurumun dibinde

Yine mi yol yine mi yol...



Kayboldum kimse bilmiyor

Uzanıp yetişemiyor

Düştüğün çukurda

Yine mi yol

Yine mi yol...