Да Поет Сонбахар

Ya bak yine.

Meçhule doğru adımlarım hızlanır

Yalnız başımayım yağmur başımı ıslatırSokak eskimez, sokak herkesin aynası

Kavgası bitmez, malum herkesin var bi' damgası



Sonsuza rötarlı yine güneşin doğuşu

Işıklar sönünce birden karanlık konuştu

Yıldızlar avuç içime saklanıp doluştu

Bulutlar öfkelenip yine rüzgarla boğuştu



Buharlaşıp karıştım gökyüzünün yüreğine

Bir yanımda sonbahar, fırtınalar diğerinde

Bilmedin, çekildim cümleler giyip üzerime

Bi' şarkı oldum çaldım dans edip gölgelerimle



Tozlu bi' plak döner aklımın caddelerinde

Kaybolan sayfaların hayalden tümcelerinde

Çift düzine sene zamanın kor ateşinde

Mevsimler bana inat sonbahar her seferinde



Ağır ağır geliyor sonbahar

Yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar



Ağır ağır geliyor sonbahar

Yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar



Kirlendi ışıkları caddelerin

Cebimde ıslıklarım hepsini sarhoşluğa besteledim

Yaşamak kadar eski hikayenin kökleri

Zaten hayat dediğin bi' kaç perde gösteri



Bir rolüm yoktu herkes rollerini arıyorken

Renkler ve sesler başucumda duruyorken

Birkaç milyon sene gözümde uyku yok gene

Yatağımda ölü ve soğuk bir argo yatıyorken



Uzaklaştım şehir benim kadar donuktu

Benim kadar buruk sonbahar gibi soğuktu

Duvarlar konuşmaz sessizliğe tutuklu

Küskün mimiklerine maskeler mi umuttu



Ben bi' yol bulup tutundum yolun zamanın ötesine

Güç alıp hicivden, hayat karıştı nefesime

Çift düzine sene zamanın kor ateşinde

Mevsimler bana inat sonbahar her seferinde.