Емар Хоcа Йемин

Gözlerin kimin yemini gel gönlümün son misafiri
Bi el ver dindir acımı bi ses ver
Karanlığı ev gibi bilmiş ruhum,hadi ben böyleyim de
Sen görmüyor musun beni ?

Son misafirim evvelim ahirim hoşgeldin
Gidince oluşacak derin kesikler
Aklıma mıh gibi saplanıyor
Ayrılık dakik ve hiç şakası yok

Her sabah bi şarkı takılıyordu dilime
Ne yapsın akıl böyle atıyor zehri de
Şöyle çekil de bir görelim kendimizi
Öncesi sonrasıyız hayat yendi bizi

Kaldı izin tam umduğum gibi
Hayat yaşanmıyor kitaplarda okunduğu gibi
Var mıdır ruhuna dokunduğu biri
Eğer öyle ise gömün beni diri diri

Şimdi geçiyorsun aklımdan bir yabancı gibi
Hatıralar umutlarımı vuran bir tabanca gibi
Her yol ayrımında pusulamdı, sılamdı
Cevapları ellerimde bir sınavdı

Gözlerin kimin yemini gel gönlümün son misafiri
Bi el ver dindir acımı bi ses ver
Karanlığı ev gibi bilmiş ruhum,hadi ben böyleyim de
Sen görmüyor musun beni ?

Yine de kaldım dedim ki ne olacaksa olsun,
Ey aşk sen yare giden yolsun,ha onla ha onsuz ,
Yani olmasa da olur,
Umutlarını yakanla geç aynı masaya otur

Senelerce yakın gibi yakınma hiç şimdi,
Bi tavır takın en azından bir ifade ve
Şu zaman ilacından iç şimdi aksatma e mi,
Şu an bile demin,lan ne acayip de mi

Evet iskeleti sendin ama ruhu şarkılardı
Yani kendine pay çıkarma bu duygu bende vardı,
Izdırap sevgilim felaket aşkım,
Bu badireler ülkesinde bin yılı aşkın

Aşk kurak arazilere taşkın,dolunca taştım,
Gözlerimde yaş aşımda taştın,
Yaşımdan çok yaşadım,başıma tac ettim
Boynuma düştü adın, kadın...

Gözlerin kimin yemini gel gönlümün son misafiri
Bi el ver dindir acımı bi ses ver
Karanlığı ev gibi bilmiş ruhum,hadi ben böyleyim de
Sen görmüyor musun beni ?