Фикрет Кызылок Кырлангыч Шаркысы

Belki çok akşamlar geçirdik karanlık mahsun
Uzak yaşamalarda kendi kendimize
Dal olduk çiçekten yapraktan yoksun
Ses olduk kapandık kendi içimize
O en duvarların ardında o en bakılamaz gözlere karşı
Çağları yüklenmiş gibi yorgun
Bak aralıksız direnç bir korkunç bir yeni
Bir evrev başka bir evreni yansıttı bizde
Bir düşünce başka bir eylemi
Bir kırlangıç şarkısı gibi aynı çizgide
Ama bir kanata kadar kendimi kalarak
Bir sıçramada şehirden şehire
En uzak dağ köylerine vardı yolumuz
Ben diyenler biz dedi önce
Vardı aralıksız bir direnç vardı ama
Sonsuz tarihe doğru büyüyen mapusluğun ilk gecesinden arkadaki
Kapılardan sığmayan pencereden girmeyen durduğun çizgide kırlangıçlar gibi
Havaya görülmedik biçimler çizen vardı vardı aralıksın bir direnç vardı