Импала Cурcуна (феат Но Алестах)

İmpala taştan çıkarır emeğini, gözünü aç, alırlar önünden yemeğini.

Böldüm de ne oldu ben ekmeğimi, doyanın yerken yerindeydi keyfi.

Gözüm kapalı ama değişmedi seyrim, birazcık ayaklanıp yükseğe değdim.

Unutuverdim onun yalanı neydi, senin yarının yok, yanına kalan neydi?



Burda olan biten tahmin dışı, herkes yalnız yok sırdaşı,

Egolar yarışır, ortam değişik, bi' kendine gelsen len aklın karışır,

Bedenleri pompada, ruhları savaşır, ayaklar uçuruma yürüse de barışır.

Güzel bi' kadın gibi saçları sarışın, ayak çarşafı kırışır, sana dolaşır.



Şu dünyaya bak bi': herkes sakin,

Doğmak bana gelmedi daha iyi, ölmenin ha sırası mı sahi?

Ölmek yeni gömlek gibi safi, tattım galiba her şeyi kafi.

Yalanımın s*keyim görmedim ahi ben, aniden oldu bu kalmadı halim.



Curcuna, beni kurdular,

İnsanlara yok yere değil hiç biri, güvenemem onlara ben,

Şüphe duydular, içleri kuşkularla dolu,

Buna yer yok, onlar ben itmedim önümde durdular.



Curcuna, beni kurdular,

İnsanlara yok yere değil hiç biri, güvenemem onlara ben,

Şüphe duydular, içleri kuşkularla dolu,

Buna yer yok, onlar ben itmedim önümde durdular.



Düştüler, düştüler!



Cinayet değil bu intihar, senin hayatın intihal.

Tahminin doğru, bu istila, mutluluk hayal bi ihtimal

Bıraktık kapıda git yıka, rehinesi bol gibi iktidarın

Yürüyoruz aynı bi' ihtiyar gibi, gülüyoruz herkesin bi' fikri var



Her ağız konuşuyo çok bilmişmişmiş, mışmışmışmış

İki bira içip de sızmış ruhum, bedenim sanki bi hırsız mıymış?

İtiraf etmedi hala, sorgusu sürüyo' daha, benim aklım uyumuş,

Bunları yapan bi' gürültü değilse rahatsız eden bi' ıslık mıymış?



Curcuna, beni kurdular,

İnsanlara yok yere değil hiç biri, güvenemem onlara ben,

Şüphe duydular, içleri kuşkularla dolu,

Buna yer yok, onlar ben itmedim önümde durdular.



Curcuna, beni kurdular,

İnsanlara yok yere değil hiç biri, güvenemem onlara ben,

Şüphe duydular, içleri kuşkularla dolu,

Buna yer yok, onlar ben itmedim önümde durdular.