Озби феат Гулcе Дуру-Адымы Гери Вер

Sana harman yakın olmak…

Deli gönlün beni almaz

Bir zamandan gelir hikayeler derim "Anlat bana durma"



Sense "Bir anlamı yok" dersin

"Sadece bir kaç palavra"

Bense "Yok anlamı çok" derim



"Hadi anlat bana durma"



Evveli var tüm hayatın zemheri yalnızlık gibi

Bir hayal doğurdu dünya dediler mahşer-i arsızlık gibi bu…



Bazısı ahlak dedi çok lazım, ahmak dedi daha lazım



Bazısı lan bak dedi bana ben lazım, aşk var dedi bir de Nazım…



Nazım diyince durma!

Orhan Veli var bak iz bırakır

Sana sen, bana ben anlasak onu bir de biz bırakır…



Sana matiz bu ömrüme güz bırakır

Sana hapis bu gönlüme söz bırakır

Bana kavisli mermini yolla, utanır çocukluğum bi yüz kızarır…



Hadi!





Adımı geri ver!

Tadımı geri ver!

Bir kuşa deli de, uçuşu geri ver…



Susmaktan yoruldum!

Susmaktan boğulduk!



Yalana boğsa durma yine anlat

Dudağın etsin gözlerimi ahmak

Geceye bakma sen öfken ağlar

Bir tutam olsa da, dağı unut sen…



Düşler korkuya zincirlenmiş

Biri yenmiş, biri beymiş, biri deymiş tüm hayata(!)

Havasına ölümlü çığlığı karıştı, siktir dedi kara tahta;

Bak benle yazılan kara bahta, evrimleştim her ahta…



Dünyan tepe taklak, hep yat kalk, var çatlak…

İyi bak kim kaltak, kim korkak, kim hortlak Hıh?

Yandı bu conta, attı yine bak sigortam

Kafa beyinle güzeldir evlat, lakin bir çoğu sunta…



Sense hiç susma!

Anlatsın içindeki yosma

Aklım yavaşlayan tosbağa, aklım sanki bir kavanozda

Ruhum yazılan kartpostal, özgürlüğe çözüyor bir postal

Sana tükenmiş aşklar durağında, sensizliğe toslar…