Ретробус Карагул

İkimiz de acemi birer aşıktık o zamanlar

Sen yollarda eski bir aşka ağlıyordun

Bense kendimi usta sanıyordum bu işlerde

Ve yağmur gibi akıp giden yıllardan

Geriye ne kaldığını bilmiyordum seni tanıyana kadar

Ama farkındaydım yinede

Ne zaman seninle olsam

Tanıdık bir kuş cıvıltısıyla uyanırdım her sabah

Şimdiyse kırılgan mektuplar yazıyorum

Hangi adrese göndereceğimi bile bilmeden

Malumun olsun ben sende ülkemi sevdim

Hüzün dolu yağmurlarla taşan boynu bükük nehirleri

Ben sende yolları sevdim

Dallarına hiçbir kuşun konmaya bile yanaşmadığı ağaçlarla

Kaplı yolları

İkimizde acemi birer aşıktık aslında

Ve çoğu defa

Ne yapacağımızı bilmeden serseri dolaşırdık yollarda

Ben sende ülkemi sevdim

Hüzün dolu yağmurları

Mor kanatlı turnaları yar, yar yar, yar yar, yar yar

Ben sende rüzgarı sevdim

Alıp götüren yılları

Saklı kalan umutları yar

Ne yeminler bozdum

Geceler büyürken sensiz

Ne yeminler bozdum

Yıllar geçerken sitemsiz

Ne yeminler bozdum

Tarifi bile imkansız

Senin için ey karagül

Ne yeminler bozdum

Geceler büyürken sensiz

Ne yeminler bozdum

Yıllar geçerken sitemsiz

Ne yeminler bozdum

Tarifi bile imkansız

Senin için ey karagül

Ben sende yolları sevdim

Yüreğinden gelip geçen

Sevda yüklü katarları yar, yar yar, yar yar

Ben sende seni sevdim

Avuçlarken yüzümü

Yahut dokunurken sessiz yar

Ne yeminler bozdum

Geceler büyürken sensiz

Ne yeminler bozdum

Yıllar geçerken sitemsiz

Ne yeminler bozdum

Tarifi bile imkansız

Senin için ey karagül

Ahh