Ропе Сокакларына Анлатаcактым

Çok geç anladım bunu sevgi denen mevzu nefretle bilenmezmiş

Çok sevdiğini söyleyenler aslında zor gününde gıdenlermiş

Kapşonum hala kapalı tüm derdimi sokaklarına anlatacaktım

Yolları sana çıkmayan bu Ankaranın dört bir yanı harlanacaktı



Nasıl gidebilir ki insan bi gün önceden seni çok özledim deyip

İçimde bu aşkı büyüten bendim tek canımı yakan sözlerin değil

Sen olmadan yaşayamam diyordun ama ölmedin dimi

Biliyosun ben kaybettim fakat ilk yenilgimse gözlerin değil



Ben bu yolda bır terziyim ve sen dikemediğim tek söküğümsün

Birini ne kadar çok benimsersen inan o kadar çok bölünürsün

Öbur dünyaya kalmaz seviyosan ahı ölmeden görülürmüş

Sonra mutlu olsun diye bedduaya tövbe edip dönülürmüş



Aklımda olmak yerine şuan yanımda olsaydın tutunabilirdim

Bitmesin diye intiharla tehdit etmeseydin seni unutabilirdim

Bu kadar kolay mı söylesene bi insanın kalbine bıçak atmak

Gideceksen niye geldin başkası senin için bi gülü kurutabilirdi



Sandığın şey özlem değil eğer o minik kalbini hiç kanatmıyorsa

Sende yalanmışsın eger gözlerinden bi damla yaş akmıyorsa

Kaybetmek kazanmanın yarısı, ben hep yarım kazandım seni

Benim suçum ne tanrı beni mutlu yaşatmıyorsa



Biliyosun bitirdin artık bizi büyük bi sebep yok kuşkundan

Beni defalarca terk etsen kendime kızarım sana suç bulmam

Eğer bu kadar karışmış olmasaydın bana nefreti gizlemezdim

Yerinde olsam yerimde olmayı inan bi gün bile istemezdim



Sen boğazımdaki dügümdün hala gözlerime dolan yağmur gibisin

Ve hayatın yolunda hatta ben dışında herkezle mutlu gibisin

Bana çok uzaksın fakat sorun mesafeler kadar yakında değildi

Çok fazla sanma 1 kişi sevdim kahretsin oda yanımda değildi



Aklıma ne zaman gelsen gün sonuna dek kursağımda tıkanırdın

İnan bana başarabilsem seni tam şuan aklımdan çıkarırdım

Sen hariç hiç bişey umrumda değilken kaybetmek gözümde miydi

Çok sevdiğim Ankarayı terk ettim uzaklaşmakta çözüm değildi