Санжар Сон Хатырам

Bugün farklı duman, bugün farklı güneş

Bugün farklı yaram, bugün farklı acım

Anladığım kadarıyla bitti herşey yazık

Kabullenmek zor olsa da sen uzaktasın canım.



Yüreği yangın yeri olan ben, göz yaşım kurumuş artık

Öyle zor ki olmadığını bilip ve kabullenmek

Ve bakarken aynaya bi başkasının asla

Başkasının yari olamayacağımı kabullenip bilmek



Bakmıyorsun, görmüyorsun, sevmiyorsun

Tutmuyorsun, gel demekle gelmiyorsun

Yanmıyorsun sönüksün, konuşmuyorsun ölü müsün?

Elimi tutup benimle demiyorsun ölürmüsün



Anladım anladım yeter dedim ağladım

Dilimde tüy bitti beklemekten usandım

Belki öldüğümde yankılanır bi yerde

Bu sesi ve bu şarkıyı sana son hatıram diye bıraktım



Yoruldum sayfalarca yazmaktan ağlamaktan

Her kadına baktığımda seni hatırlamaktan

Ve sen yorulmadın mı sahi söyle beni bu şehirde

Tek başıma bırakıp hergün ağlatıp ağlamaktan



Siz yorulmadınız mı cevap verin susmayın

Kuyumu kazıp ölü bir adama hergün çamur atmaktan

Ve ben çok yoruldum Anne affet, içmem deyip

Hergün senin uyumanı bekleyip haplanmaktan!



Kime gülersin?

Kimi seversin?

Gitmem deyip söz verip gidenden mi?

Seviyorum deyip yalanlarla terkeden mi?

Kimden umut beklersin?

Kimi sevip kime umut beslersin?

Ben biliyorum herşeyi

Kimseyi sevmiyeceksin

Kimseye güvenmiyeceksin



Şimdi yokuz biz olmadın hiç belkide

Ve nesin söyle başıma dert misin keder misin

O gözlerin olmasaydı çekilmezdi kahrın

Hangi kadına bakarım ki senin gibi deli misin



Düşündükçe üşüyorum bu şehri sensiz yaşamak mı?

Ateş gibi yanarken sensizliğe donmak mı?

Kolaymı sence hayal kurup mutluluktan uçarken

Bi başkasında yaşanılan herseyi unutmak mı?



Affet Allah’ım beni, affet Annecim beni

Affet kadınım beni!

Yanlızım bakın bi çaresizim elim kolum yara içinde

Sesimi duyup nolur artık kurtarın beni



İçimi sızlatan bi şarkı var durup ve susmayan

Kafamdaki duygularımı notalarıyla uyandıran

Bi kadın var umutlarımı hayallerimi mutluluğumu sevincimi

Çalıp götürüp herşeyi yakıp yıkan



Bi yıldız kaydı bugün adına senin adını verdim

Çünkü sen de o gibi bi boşlukta kaybolup gittin

Ben bi evrenim bu yüreğimde bir sen vardın

Parlayan ve en sevdiğim yıldızım sen sönüp gittin



Kül tablamda adına yaktığım bi kaç şehit

Birkaç duman, birkaç, umut sönüp giderken öylece

Gökyüzüm kararmış her taraf neden duman?

Ve sen yoksun diye mi bilmem bu şehir soğuk her gece



Ben artık hiç birşeyim, sen artık ellerinsin

Ben artık gülemiyorum, bunun bi nedeni sensin

Ellerim bi boşlukta, sen artık ellerinsin

Ben artık sevemem ki, son aşkım bi sensin



Sen artık benim değil, doğruya hiç olmadın

Ben artık senin değil, yanımda kalamadın

Bil artık çok üzgünüm, bi hayli gürültülü

Odamda hatıralar acıyla örtülü!