Зейнеп Бастык Гамзендеки Чукур (феат Кубилай Ака)

Ben ölsem koymaz mahşer hep oğlun kokar

Sen gitsen olmaz kader kaderde yanar

Ev kira olsa da babam bana bakar

Vursan vurulurum ellerim kan ağlar

Kaldırıp omzundan attığın çukurdayım

Ben annenin döktüğü gözyaşıyındayım

Kaçsam köşeyi dönsem yine buradayım

Kaçmam en kötü mezar taşındayım

Ben sussam sen duysan artık bağıramam

Savaştığın yolda seni koruyamam (dur)

Sen gidersen yaşayamam kadın (dur)

Gamzenin çukurunda uyurum kadın (dur)

Sen gidersen yaşayamam kadın (dur)

Gamzenin çukurunda uyurum kadın

Sen tüketeceksin diye kalmam anadan üryan

İliklerimi sömürsen de çıkmam ulan buradan

En dibe çeksen de zirvedeki çelik tahttan

Korkmuyorum korkudan etrafımı saran pusudan

Kredisi bitmiş dostluklar burada yoktur

Çocuklar sokakta büyür adam olur

Her gün yeni düşman lazım aleme ibret olur

Kalp sevince değil yanınca yürek olur

Ben sussam sen duysan artık bağıramam

Savaştığın yolda seni koruyamam (dur)

Sen gidersen yaşayamam kadın (dur)

Gamzenin çukurunda uyurum kadın (dur)

Sen gidersen yaşayamam kadın (dur)

Gamzenin çukurunda uyurum kadın

Bak gülüm benim kafam karmakarışık

Tek gülle sarmaz güçsüz hep bu sarmaşık

Benim gönlüm gelene gidene bir hayli alışık

Dur gitme gece sonunda doğacak altın ışık

Ben sussam sen duysan artık bağıramam

Savaştığın yolda seni koruyamam (dur)

Sen gidersen yaşayamam kadın (dur)

Gamzenin çukurunda uyurum kadın (dur)

Sen gidersen yaşayamam kadın (dur)

Gamzenin çukurunda uyurum kadın