Зийнет Сали Бу Насыл Елведа

Soğuk bir gündü içim üşüdü
Yollar kapadı sana gelişlerimi
Zor bir gündü yüreğim anladı
Zaman aldı bana dönüşlerini
Hiç oldumu sanada
Kesildinmi paramparça
Acıdı mı canın sustunmu
Kalbim tuhaf bi boşlukta
Yinede dimdik ayakta
Durdun ama yoruldun mu
Hiç küstün mü dağa taşa
Ne sordun ne konuştun mu
Kapandın mı içine duruldun mu
Yıkıldı mı duvarların
Savunmasız kaldın mı
Korktun mu belkide ilk defa

Bu nasıl elveda
Bu nasıl bir veda
Ne zaman vedalaştık

Ne zaman sarıldık ki son defa

Ağır bir gündü omuzlarım düştü
Bi çocuk gibi kaldım ardında
Nereye böyle bensiz gidişin
Böyle kararlı böyle bir başına

Herşeyin bittiği yerde
Gözlerin gelir aklıma
Hüznüme konar bakışların
Hergün aynı çıkmazklarda
Ne eksilir ne azalır
Büyür sensiz kalışlarım
Zaman ilacı olur derler
En tarifsiz acıların
Ateş düştüğü yeri yakıyor
Yürek yolun sonunda
Sensiz kendi başına
Ne yaparsa yapsın acıyor